Laat ik direct beginnen om het gastgezin van gisteren te benoemen. Hennie, Benigna en hun zoon Tom, stonden mij op te wachten. Prima bed, heerlijke douche, kleertjes gewassen en gezellig eten. Het begint bijna normaal te worden. Maar dat is het niet. Hennie en Benigna zaten bij vrienden toen zij via via opgetrommeld werden om te voorzien in een slaapplek. Ze reageerden over de app dat het akkoord was en zouden thuis de details wel doornemen. Ze dronken nog wat met hun vrienden en vertrokken naar huis. Thuis toch maar even checken wie die meneer is en wat hij komt doen. Ze lezen het verhaal op de site over Anne en Hennie krijgt kippenvel. De vrienden waar ze net vandaan komen hebben hun zoon verloren aan botkanker, Ewing sarcoom. Zeg het zelf maar…

Ondanks zijn nachtdienst besluit Hennie om ook vroeg op te staan en met mij een stuk mee te fietsen. Super fijn natuurlijk. Hij kent de weg en leuke weetjes onderweg. Vlak voor Nijmegen nemen wij afscheid. Nogmaals dank en voor straks een fijne vakantie gewenst!

Dan kom ik aan in Nijmegen, de stad waar ik geprobeerd heb te studeren. Mijn hart gaat letterlijk sneller kloppen. Alles in deze stad voelt als een trip down memory lane! Café Daan, 2xbellen, dio, het keizer Karelplein, de Waalkade, de 4daagse feesten en oh ja, ook de schoolgebouwen. Alles en iedereen komt vaag voorbij. In de polders rondom Ooij, wordt ik weer rustig. Maar Arnhem moet nog komen… toevluchtsoord voor als er een keer geen feest was in Nijmegen. Laatste trein pakken en dan dansen en lachen in de Swing of te smerige studentensociëteit. Ik gun het iedereen.

Net na Arnhem volgt een psychische klap. Geen pech of pijntjes, maar heimwee. Op de borden van de fietsroute staat geen Limburg meer of Maasroute, maar Veluwe. En dat ken ik. Hier kom ik vandaan, hier ben ik geboren en hier heb ik getraind voor deze trip. Ik ruik de stal… maar de Posbank zit er tussen en daar moet ik overheen om in Eerbeek te komen. Best pittig na 4 uur steppen kan ik je zeggen. Vanaf het hoogste punt heb ik de Elliptigo laten uitrollen naar mijn logeeradres. Via de Harderwijker weg…echt waar dacht ik, uit fietsen deze weg en naar huis, naar Marieke en de kinderen!

Natuurlijk niet. Ook Anthony van Run2go staat op mij te wachten in Eerbeek. Hij is speciaal gekomen om de Elliptigo een service beurt te geven! Hoe gaaf is dat, een soort van technische dienst. Alles loopt weer als een zonnetje! Bedankt Man.

Morgenochtend naar Boekelo, de route staat inmiddels op de Blog. Tot morgen!